Powietrze dla kominka

Planując budowę kominka, trzeba pamiętać o zapewnieniu odpowiedniej ilości powietrza do spalania. W tym celu najlepiej wykonać kanał nawiewny doprowadzający powietrze do spalania bezpośrednio z zewnątrz. Odpowiednia ilość powietrza do spalania jest warunkiem właściwej pracy kominka.

Jeśli tego powietrza zabraknie - co zdarza się zwłaszcza w domach z wentylacją naturalną i ze szczelnymi oknami - kominek może wytworzyć w domu silne podciśnienie, a przez to powodować cofanie się dymu do pomieszczenia. Zjawisko podciśnienia powoduje również zakłócenia w działaniu wentylacji naturalnej, co najczęściej objawia się zasysaniem powietrza do pomieszczeń z kanałów wentylacyjnych (wywiewnych).

Ile powietrza do kominka

Najwięcej powietrza zużywają tradycyjne kominki otwarte - od 200 do 1000 m3 na godzinę (tym więcej, im są większe). Oznacza to, że jeśli w salonie o powierzchni ok. 40 m2 znajduje się średniej wielkości kominek otwarty, to w czasie palenia zużywa on w ciągu godziny kilkakrotnie więcej powietrza, niż wynosi kubatura tego pomieszczenia.

Znacznie oszczędniejsze są pod tym względem kominki zamknięte - z wkładami lub kasetami kominkowymi. Przyjmuje się, że na 1 kW mocy grzewczej potrzebują one około 10 m3 powietrza na godzinę.

Jak wykonać kanał nawiewny

Zadaniem kanału nawiewnego jest doprowadzenie powietrza z zewnątrz, dlatego jego wlot zazwyczaj umieszcza się na ścianie budynku wyprowadzając go na wys. około 30-50 cm ponad powierzchnię gruntu. Stamtąd prowadzi się przewód w bezpośrednią okolicę kominka i jego wylot umieszcza przeważnie pod kominkiem.
Ponieważ kanał taki przebiega zwykle pod podłogą, o jego wykonaniu warto pomyśleć, zanim rozpocznie się budowa domu. Jeśli dom nie będzie podpiwniczony, kanał taki można ułożyć bezpośrednio w gruncie, pod fundamentem. Innym rozwiązaniem możliwym do zastosowania w późniejszej fazie budowy domu jest ułożenie kanału na podkładzie betonowym. Trzeba jednak wtedy pamiętać aby przed wykonaniem wylewki został on odpowiednio ocieplony. W przeciwnym razie będzie stanowił mostek cieplny: przepływające nim zimne powietrze będzie wyziębiało podłogę.

Mostek cieplny prowadzący do przemarzania ściany tworzy się także wokół pionowego odcinka kanału ukrytego w ścianie zewnętrznej. Dlatego ścianę w miejscu prowadzenia kanału powinno się zaizolować termicznie również od wewnątrz. Lepiej jednak kanał wyprowadzić przez ścianę poziomo, a dopiero na zewnątrz poprowadzić ku górze jego odcinek pionowy.

W domu podpiwniczonym kanał nawiewny można poprowadzić pod stropem piwnicy. Jeśli będzie to piwnica ogrzewana, taki kanał również wymaga izolacji cieplnej (najlepiej owinąć go wełną mineralną). W przeciwnym razie na jego powierzchni wykraplałaby się woda, podobnie jak "roszą się" rury z zimną wodą w ogrzewanej łazience.

Rury przeznaczone do wykonania kanałów powinny być gładkie. Najlepiej nadają się do tego rury kanalizacyjne z PVC lub metalowe kanały wentylacyjne o przekroju prostokątnym. Wlot kanału nawiewnego powinien być zakończony kratką i znajdować się na kierunku dominujących wiatrów (po stronie nawietrznej). Podczas silnych wiatrów po stronie zawietrznej wytwarza się bowiem podciśnienie, a wtedy powietrze zamiast docierać do kominka, mogłoby być z niego wysysane.